Na szlakach gór mniejszych i większych

Do Żabnicy dojeżdżamy sporo po 14tej, co jak zważywszy, że jest to koniec listopada zapowiada dojście do schroniska w nocy. A zamierzamy dotrzeć na Rysiankę, czyli czeka nas ok 3 godzin wędrówki. W lato - a tu sypie śnieg. Tylko, że ja dopiero rozpoczynam przygodę z górami, to jest mój powrót w nie po latach. A do tego zabieram po raz pierwszy w góry kumpla, któremu sporo o górach opowiadałem i w końcu dał się przekonać do wyjazdu. Dojechaliśmy późno, bo jestem po nocce. Zmęczony. No ale ruszamy w górę, zielonym szlakiem pełni dobrego humoru, a animuszu dodaje nam wiśniówka. Śniegu jest dość dużo, a sypie dopiero od kilku dni. Nie mamy czołówek, nie mamy stuptupów, mamy tylko plecak i śpiwór i coś do zjedzenia. Idziemy dobrze mi znanym szlakiem, więc nie martwię się o nic. Oczywiście w połowie podejścia łapię nas zmrok i im wyżej tym jest ciemniej, więc w lesie za latarki służą nam wyświetlacze telefonów, głównie do odnajdywania szlaków na zasypanych drzewach, bo w lesie pod Pawlusią ś...

Dzień wolny, żadnych zajęć, wizyt, lekarzy i w końcu jest ładna pogoda. Dziewczyny wszyły z domu i dopiero wtedy zaczynam się pakować - to był graniczny dzień. Powiedziałem sobie - masz jechać i już.  Jeszcze tylko kupić bułki zamiast kanapek i następnie kawę na drogę. Kupuję ją na stacji benzynowej i potem siedzę w aucie zastanawiając się, gdzie pojechać. W między czasie błękit nieba zasnuły chmury więc po, chyba kwadransie rodzi się myśl aby wrócić na kanapę...

Bytom jedno z najstarszych miast Górnego Śląska odwiedzamy przy okazji wizyty w jednej z przychodni (ja jeszcze jeżdżę do Chorzowa i Zabrza) - a dziś będą odwiedziny z cyklu "spacer wokół rynku".

w buczynie. Minął wrzesień - bez gór. Pogoda była kiepska, a jeden jedyny weekend z ładną...się źle czułem. Pech. Ten pech mnie zniechęcił całkowicie. Krótki urlop zaplanowany w październiku pokrzyżowała pogoda. Jechać gdzieś i siedzieć w hotelu/pokoju - na to nie miałem, nie mieliśmy ochoty. Jednak chyba w marazmie osiągnąłem dno, więc skoro następnego dnia nie pada - to jedziemy na spacer.

Wakacje się kończą, więc tradycyjnie gdzieś zamierzamy się ruszyć rodzinnie. Niestety pogoda jest taka sobie, więc po chwili burzliwych rozmyślań postanawiamy pojechać do Ogrodów Kapias.

Generalnie nie lubię jeździć w miejsca bardzo znane i polecane, szczególnie w sezonie, ale z drugiej strony jak się jest blisko to czemu nie odwiedzić takiej atrakcji? W Czarnogórze jednym z takich miejsc jest Kotor.

Mimo, że Ulcnij i okolice zamieszkują w większości Albańczycy, więc już sama wizyta w tym mieście pozwala odczuć albański klimat, to przed wyjazdem bardzo mocno liczyłem na jednodniową wycieczkę do tego kraju. Mieszkać tak blisko i nie zajrzeć? Bo granica z Albanią w linii prostej, do najbliższego punktu to tylko 3 km od naszych kwater, a do przejścia drogowego ok 31km, więc żal by było tam nie wyskoczyć.

Po trzech pobytach w Chorwacji, w tym roku naszym celem na urlop wakacyjny jest Czarnogóra. Do której mieliśmy pojechać rok temu, (w 2024tym). 

Wyjazd w stylu mikroprzygody.  Jeszcze o 16 robiłem zakupy, bolała mnie głowa i myślałem by wyjazd odpuścić. Jednak o 17 ruszałem w kierunku gór...

Gdy rok temu w dzień wyjazdu musieliśmy zmienić plany z powodu braku ważnego dowodu córki, bardzo żałowałem, że nasz plan nie wypalił. I mimo, że w Chorwacji też było fajnie, postanowiłem sobie, że za rok wrócimy do kraju, w którym wtedy planowaliśmy nasz urlop. Choć tydzień upałów w Chorwacji nam tak dopiekł, że zaraz po wakacjach to się zarzekaliśmy - nigdy więcej wyjazdu w wakacje nad Adriatyk! Ale gdy zimą kolega zadał pytanie czy jedziemy razem na letni urlop? to pytanie było tylko gdzie. A on mówi, to może tam, gdzie nie dotarliście??? No to jedziemy!

Dwa dni przed wylotem do Hiszpanii dowiaduję się, że na początku lipca polecę na trzy dni do Bolonii zawodowo. Cieszy mnie to, bo dużo się nasłuchałem, naczytałem o tym kraju a zarazem będzie to moja pierwsza wizyta w słonecznej Italii.

Minęła wiosna, rozpoczęło się lato i wakacje, więc stwierdziliśmy z Markiem, że czas wziąć rodziny na ognisko w górach.  Najlepiej gdzieś, gdzie nie będzie się długo szło, z fajnymi widokami. Prognozy przez tydzień były super więc czekamy na niedzielę.

Po zagranicznych wojażach zaczyna mi się tęsknić za górami. Pytam w domu, czy coś robimy w niedzielę, czy mam chłopaków mobilizować. Żona mówi, że coś lekkiego robimy, więc zaczynam szukać jakiś terenów pofałdowanych, a wtedy żona rzuca pomysł - może pójdziemy tam, gdzie kiedyś musieliśmy zawrócić na samym początku.

Po powrocie z wyjazdu czas spędzić trochę czasu w miejscowości, w której nocujemy.  Ale najpierw kolacja. A po kolacji wino.  Peñíscola

Do obecnego roku nie leciałem samolotem ani razu, tymczasem w połowie roku odbywam trzecią taką podróż. Trzecią do Hiszpanii, tym znów prywatną - to trzecia wizyta w tym kraju, druga w części kontynentalnej i jest to praktycznie powtórzenie wyjazdu służbowego (z kwietnia) - czyli znowu odwiedzę prowincję Castellón.

Wsiadam wściekły i zmordowany do auta, po 30 kilometrach z dużym plecakiem (to dokończenie relacji z  Kaczawskich ). Jest 22.30; do domu mam ponad trzy godziny jazdy. Nie mam totalnie ochoty już na żadne góry. Ale ruszam i ziewając z trzy razy na minutę to wiem, że nie ma szans bezpiecznie dojechać więc zaczynam myśleć o parkingu, by się na nim kimnąć. Myślę o stacji benzynowej, nawigacja podpowiada, że najbliższa jest za kilkanaście minut - może dojadę. Wiem jedno, że do domu nie dam rady dojechać - nie będę ryzykował zaśnięcia za kierownicą. Wtem widzę znak - Parking 500m i zjeżdżam na ten parking; stoi tu już ciężarówka i dostawczak, więc parkuję obok. Termometr pokazuje 3 stopnie, więc wyciągam z plecaka śpiwór oraz koc i lokuję się na tylnym siedzeniu. Włażę do śpiwora i po chwili zasypiam...

Przyszedł majowy urlop, w którym zaplanowałem dwu, lub może trzydniową włóczęgo po pasmach sudeckich, w których mnie jeszcze nie było. Tak samo jak w 2017 roku planowałem wyjazd w Góry Izerskie, tak i teraz sporo czasu spędziłem nad mapą by wymyślić jak najlepszą trasę wędrówki. Wtedy siedziałem nad nią nawet podczas obiadów . W tym roku mapę laminowaną kupiłem na kilka dni przed wyjazdem, ale nad wyborem trasy posiedziałem pewnie kilka dobrych godzin.  To gdzie ruszam tym razem? 

Majówka święto grilla, postawiamy spędzić w naszej bazie. To znaczy ja jak zwykle z doskoku, ale zawsze jakąś kiełbasę zjem, na góry się popatrzę zanim na drugiego będę musiał wrócić do domu i pracy. Może nawet na jakiś spacer się przejdę/dziemy.

Co zrobić, gdy dawno nie było się w górach?  Po prostu w nie pojechać. O ile jest wolne, dobra pogoda i doborowe towarzystwo. Pogoda dobra jest ponoć zawsze, z wolnym to już różnie, a najlepsze towarzystwo to najbliższa rodzina. Nam trafił się wolny weekend z piękną pogodą, więc ruszamy na szlak.

W świąteczny, poniedziałek tradycyjnie ruszamy na spacer. Koniec kwietnia to idealny czas na odwiedzenie jurajskich terenów. Wybieramy nasz (już) znany las w Ujejscu. Bukowy las. 

Dzień miał być inaczej zagospodarowany i choć w sobotę okazało się, że niedziela jest wolna, to w góry zwyczajnie mi się nie chciało jechać. Ale siedzieć w domu, gdy można w końcu wyjść bez kurtki? Rzucam - jedziemy na spacer do Łoś...

Czyli krótki opis wizyty w Hiszpanii przy okazji szkolenia. W poniedziałek do pracy, tam szybkie ogarnięcie bieżących spraw i po chwili jedziemy autem do Balic by drugi raz w przeciągu miesiąca wsiąść na pokład samolotu.

Marzec się kończy a my nigdzie jeszcze nie byliśmy...więc gdy tylko prognozy wskazują nieco słońca i ciepła postanawiamy wybyć z domu. Powoli tradycją stanie się chyba to, że w tym miesiącu wybierać będziemy Wyżynę Krakowsko-Częstochowską jako nasz cel na wycieczki; a dziś będzie to jej wschodnia część. Dziś jedziemy do Imbramowic.

Pierwszego dnia wiosny przypomniałem sobie fajną wycieczkę, jako lata temu odbyłem z ekipą z forum Góry-Szlaki.  Pojechaliśmy na wschód słońca na Pilsku.

Wracamy do hotelu.  Plany na następne dni to min oddać samochód, kąpiel na plaży Jandia, spotkanie wiewiórek, oraz kolejnego dnia zamierzam wybrać się w góry. Te tuż za płotem, które z balkonu codziennie kuszą... 

Odpoczynek, leżaki, basen i drinki to nasza codzienność przed pierwsze dni. W środę jednak zaraz po śniadaniu ruszam spacerem wzdłuż brzegu wyspy do Morro Jable po auto, którym zamierzamy choć trochę pojeździć po wyspie.

Odkąd córka poszła do szkoły, ferie zimowe oznaczają, że będzie urlop. Szukało się śniegu, więc wyjazdy były głównie w góry. Ale dziś spotkać śnieg nawet w górach jest coraz ciężej, więc pewnego dnia zaświtała mi myśl, by taki urlop spędzić w cieplejszej części świata. I właśnie w tym roku taki będzie ten urlop zimowy. Pierwszy raz w ciepłych krajach! Oj tych 'pierwszych razów' tym razem będzie sporo... Po pierwsze - będzie to dla mnie i córki pierwszy lot samolotem. Dla nas to też pierwszy raz poza naszym kontynentem.

Trochę już jest nudne narzekanie na obecne zimy. Nudne, ale zupełnie mnie nie ciągnie chodzić zimą w błocie, więc gdy tylko wraca mróz i spada śnieg odpalam prognozy szukając słońca. W planach były albo Sudety albo Beskid Wyspowy...

Kolejna garść wspomnień z...o, mają blisko dwadzieścia (19) lat. Późna wiosna 2006, lub wczesne lato. Jedna z kilku wizyt u znajomych w Białymstoku.

Jako, że dwa lata temu zabierając chłopaków na Rysiankę zabrakło nam widoków to w planach na styczeń miałem powrót tu - o ile się nadarzy dobra pogoda. I dziś właśnie postanawiamy wrócić tu, tą sama trasą; zresztą dokładnie taką samą, jak 5 miesięcy temu przemierzaliśmy rodzinnie.